Negatywnie o pozytywności
Ten wpis zamieszczam z pełną świadomością, że może zostać źle odebrany… ale tylko przez osoby, które go nie przeczytają. Zapraszam na krótką rozprawkę o ciemnej stronie ciałopozytywności.
BEZ FILTRA
Jestem z tego pokolenia, które jako pierwsze zbuntowało się nierealistycznym standardom piękna. Do początków XXI wieku lansowany przez media wizerunek idealnych kobiet i mężczyzn dramatycznie odbiegał od tak zwanej „rzeczywistości” - po pierwsze dlatego, że osiągnięcie zazwyczaj wychudzonej (tak!) sylwetki wymagało zniszczenia sobie zdrowia, po drugie dlatego, że każdy publikowany wizerunek był efektem działań sztabu specjalistów od Photoshopa.Kiedy więc nastała rewolucja #nofilter i narodził się ruch body positivity, świat odetchnął z ulgą - oto wreszcie wracamy do normalności, oto przestaniemy niszczyć psychikę nastolatków presją niemożliwego ideału, oto wyrośnie nam pokolenie pozbawione kompleksów i mogące w końcu zaznać szczęścia i spokoju.
ŚNIEŻYNKI W KULI ŚNIEŻNEJ
Niestety, zdrowy początek przybrał niefajny obrót zwłaszcza pośród mocno emocjonalnego pokolenia śnieżynek. Ciałopozytywność u źródła była ruchem, który uwalnia nas od nierealnych standardów i piętnowania naturalnych właściwości (opisywanych przez negatywnie nacechowane słowo jako „niedoskonałości”) - jak zmarszczki, znamiona, cellulit, łysienie czy siwizna, obecność tkanki tłuszczowej. Wszystkie te aspekty cielesności są ludzkie, niezbędne i prawdziwe. I za ich odczarowanie chwała ciałopozytywności - to, co jest normą dla ciała, powinno być normalizowane.Problem pojawił się wtedy, kiedy w efekcie kuli śnieżnej niechcące nikogo urazić „Zetki” zaczęły normalizować także stany odbiegające od normy - a konkretnie otyłość. Pojęcie fat shamingu to młot na wszystkich, którzy próbują uzmysłowić społeczeństwu, że kliniczna nadwaga to nie jest wybór estetyczny, tylko realne zagrożenie dla zdrowia.
NIEBEZPIECZNE WZORCE
Cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, zwyrodnienia stawów oraz cała gama nowotworów: oto niektóre choroby spowodowane otyłością. To są niezaprzeczalne fakty, poparte badaniami medycznymi. W świetle tych faktów niezbyt zdrowym wydaje się promowanie otyłości jako nowego standardu piękna. Tym bardziej, że w Polsce otyłość jest szczególnie palącym problemem: polskie dzieci tyją najszybciej w Europie. Ta tendencja według mnie ma jeszcze gorsze skutki niż promowana kilkanaście lat temu „moda na chude”. Otyły organizm to niesprawny organizm. A to właśnie sprawność - a nie osiągi, rzeźba, czy waga - jest dla mnie najważniejszym życiowym parametrem, o który zabiegam z moimi podopiecznymi.
UMIAR, NIE ROZMIAR
To nie oznacza oczywiście, że moim najważniejszym celem jest redukcja tkanki tłuszczowej. Tłuszcz w naszym organizmie jest biologicznie potrzebny, w ilości innej u każdej osoby: mężczyźni potrzebują go trochę mniej, kobiety nieco więcej, młodzi spalają inaczej niż starsi, i tak dalej. Dziewczyny, które do mnie przychodzą, za wszelką cenę chcą osiągnąć jak najmniejszą cyferkę na metce swoich ubrań. Tłumaczę im wtedy cierpliwie, że moje zadanie jako trenera nie polega na doprowadzeniu ich do jak najmniejszego rozmiaru, tylko na doprowadzeniu organizmu do jak najlepszej formy. Czasami będzie to wiązać się z przeskoczeniem z L-ki na M-kę, ale czasami - wręcz odwrotnie, bo przyrost masy mięśniowej spowoduje inne układanie się ubrań. Moja prawie dziesięcioletnie doświadczenie w pracy z różnymi patologiami układów ruchu mówi mi, że najlepszym podejściem jest umiar: nie można doprowadzać do wyniszczenia organizmu poprzez deprawację składników odżywczych, ale też nie można pozwalać, aby otyłość zagrażała naszemu zdrowiu.
Ciałopozytywność przyniosła mnóstwo dobrego. Otworzyła świat na różne rodzaje magii i pozwoliła nam odczarować wiele uprzedzeń. Ciałopozytywność rozumianą jako głoszenie różnorodności popieram z całego serca. Ale ciałopozytywność która próbuje ustanawiać szkodliwe wzorce będę zawsze oceniać negatywnie!